capuchentu s.m.
0.1 capuchentu.
0.2 Da capu e chentu.
0.4 Att. unica.
0.5

0.8 AScobar: ø.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ø.
Pasqualino: ø.
Mortillaro: ø.
Biundi: ø.
Traina: ø.
Macaluso Storaci: ø.
VS: capucentu.
0.8 CTLIO: capucentu.
0.9 Rossella Mosti 24.07.2024.
ISSN 2975-111X
1 [Mest.] [Milit.] Lo stesso che centuriuni.

[1] SposizioneXIVP - Sposizione del Vangelo della Passione secondo Matteo, XXV, vol. 2, pag. 107.5: Centurio autem et qui cum eo erant, custodientes Iesum, viso terremotu et hiis que fiebant, timuerunt valde, dicentes: - Vere filius Dei erat iste. - Id est: Lu capuchentu et killi ki eranu cum illu, vistu lu terremotu et li cosi li quali foru facti, timeru fortimenti, dichendu: - Vere figlu di Deu era kistu. -.