0.1 | bubula, ubula. |
0.2 | Lat. tardo uvulam (DELI2 s.v. ugola). |
0.4 |
Att. solo in ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum. Cit. tutte le occorrenze. |
0.5 |
Ineichen (1962-1966, II: 366) discute un fenomeno di anticipazione di ‑v‑ (vulila, vulula), che è presente anche in bubula (con passaggio v > b; cfr. ubula) del Thes. pauper. volg. (ed. Rapisarda). |
0.7 | 1 [Anat.] Formazione carnosa che pende dal palato; ugola. |
0.8 A | Scobar: uvula. Valla: ø. |
0.8 B | Del Bono: ø. Vinci: ø. Pasqualino: ø. Mortillaro: ùgula. Biundi: ø. Traina: ugula, uvula. Macaluso Storaci: ø. VS: ùgula, ùvila, ùvula. |
0.8 C | TLIO: ùgola. |
0.9 |
Giuseppe Zappalà 05.07.2023. ISSN 2975-111X |
[1] ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum, 12. 3, pag. 22.7: Item la radicata di li chiniri di li cauli arsi, misu supta oy supra la bubula, la livirà et si trayrà omuri.
[2] ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum, 13.4, pag. 23.2: Item fa' radiri la testa e gectachi la vintusa supra la dicta testa, et aucirà l'ubula si fussi caduta oy disisa. || L'apparato dell'ed. Rapisarda (2001: 23) riporta la forma bula: «lu bula».
[3] ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum, 13.5, pag. 23.3: Item la pulviri di la radicata di lu anithu, a l'ubula ki fussi unflata, la disicca e auczala.