aratu1 agg.
0.1 arati.
0.2 V. arari.
0.4 Cit. tutte le occorrenze.
0.5

0.8 AScobar: ø.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: aratu.
Vinci: ø.
Pasqualino: aratu.
Mortillaro: aratu.
Biundi: ø.
Traina: ø || Ma cfr. aratu s.v. arari.
Macaluso Storaci: ø.
VS: ø.
0.8 CTLIO: arato.
0.9 Alessandra Sciuto 02.06.2025.
ISSN 2975-111X
1 Arato.

[1] MascalciaCrSpXIVP - Tratt. di mascalcia, ms. CrSp, volg. Ruffo, Di lu modu di infrinari e di la guardia, pag. 573.21: E pir kì si divi fari troctari plui pir li campi arati ki pir li altri locura plani, pirò ki pir li vallichelli e pir muntichelli di li campi arati si adusi et amaistri di livari li pedi e li gambi plui alti e plui legi in lu so andari tempurali, e simiglantimenti lu pòi cussì amaistrari pir loki arinusi assai...

[2] MascalciaCrSpXIVP - Tratt. di mascalcia, ms. CrSp, volg. Ruffo, Di lu modu di infrinari e di la guardia, pag. 573.27: Ancora usati lu cavallu beni a tructari pir cunvinili spaciu di lu iornu, pir alcunu tempu da la manu dextra e da la sinistra; e poi alcuni iorni lu faza troctari pir li dicti loki arati et arenusi per tempu lu matinu, e, pocu a pocu cun minuri e cun plui curti salti ki pò, lu galopi.

[3] MascalciaMXVDC - Tratt. di mascalcia, ms. Marc., volg. Ruffo, [III]-36: Et poi ki virrà lu tenpu frido sia cavalcatu per li canpura arati oi per rina leiamenti multu matinu, vol<g>endolo più spessu di lu latu drittu ki di lu mancu...