0.1 | araturi. |
0.2 | Lat. aratorem (LEI s.v. arator). |
0.4 | Att. unica nel corpus. |
0.5 |
|
0.7 | 1 [Mest.] Contadino che attende all’aratura; aratore. |
0.8 A | Scobar: araturi. Valla: ø. |
0.8 B | Del Bono: ø. Vinci: ø. Pasqualino: ø. Mortillaro: ø. Biundi: ø. Traina: araturi. Macaluso Storaci: ø. VS: ø. |
0.8 C | TLIO: aratore. |
0.9 |
Rossella Mosti 21.11.2021. ISSN 2975-111X |
[1] ValMaxXIVU - Accursu di Cremona, Valeriu Maximu, ms. A, [I, 1, 8], vol. 1, pag. 15.17: arandu oy cavandu la terra, certi araturi oy çappaturi truvau duy cassi di preta...
[2] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 28b: araturi lavuraturi colonus, agricola, arator.