0.1 | vìllaco, villicu. |
0.2 | Lat. vilicum (DEI s.v. vìllico). |
0.4 | Cit. tutte le occorrenze. |
0.5 |
|
0.8 A | Scobar: ø. Valla: ø. |
0.8 B | Del Bono: ø. Vinci: ø. Pasqualino: ø. Mortillaro: ø. Biundi: ø. Traina: vìllicu. Macaluso Storaci: ø. VS: vìllicu. |
0.8 C | TLIO: vìllico. |
0.9 |
Rossella Mosti 20.11.2021. ISSN 2975-111X |
[1] ValMaxXIVU - Accursu di Cremona, Valeriu Maximu, [IV, 4, 7], vol. 1, pag. 172.30: scrissi [[scil. Attiliu Digitellu]] a lu Senatu que unu sou villicu ad unu campitellu di VIJ iozgi, lu quali issu avia in Pupinia, era statu mortu... || Cfr. Val. Max., IV, 4, 6: «scripsit vilicum in agello, quem vii iugerum in Pupinia habebat, mortuum esse».
[1] ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum, 5.16, pag. 10.7: Recipe la ruta salvaia e mictila a lu nasu, ki cura fortimenti e quista <cosa> fichi uno vìllaco a lu paysi di Nicia et dapoy indi su curati multi.