aurìfichi s.m.
0.1 aurifichi; f aurefice, aurifici.
0.2 Lat. aurificem (LEI s.v. aurifex).
0.4 Cit. tutte le occorrenze.
0.5

0.8 AScobar: aurifichi.
Valla: aurefice.
0.8 BDel Bono: orifici.
Vinci: orifici.
Pasqualino: orifici.
Mortillaro: orìfici.
Biundi: orifici.
Traina: orìfici, urìfici.
Macaluso Storaci: orifici.
VS: urèfici, urìfici.
0.8 CTLIO: oréfice.
0.9 Rossella Mosti 10.02.2024.
ISSN 2975-111X
1 [Mest.] Artigiano che lavora l'oro e altri metalli preziosi; orafo (anche come appellativo).

[1] Rinaldi/2005 (145) - 1382-1383 Censi, pag. 310.5: Mastru Cartisanu aurifichi per una parti di la vingna grandi di lu Maridulchi la quali tinni Nicola quinteri tr. x.

[2] f La Mantia/1908 - 1420 Capitoli inediti della città di Sciacca, pag. 10: caudarari, aurifici, gassirari li quali nun ponnu tessiri a la fera. || VSES s.v. gassina.

[3] Giuffrida/1971 - XV Lu quartieri di lu Cassaru, APPENDICE II-Lu darbu di Cabila, pag. 468.4: Mastru Artali di Capua aurifichi t. III.

[4] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 39b: aurifichi v. argenteri aurifex -icis.

[5] Gl f VallaXVIG (1500-1522) - Voc., pag. 13: aurefice hic aurifex -cis, et eius taberna dicitur aurificina.