cherritu s.m.
0.1 f cherritu.
0.2 Da cherru2 (LEI s.v. cerrum [XIII, 1157]). || Cfr. lat. mediev. cerretum, cerritum (Du Cange s.v. cerritum).
0.4 Non att. nel corpus.
0.5

0.8 AScobar: cherritu.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ø.
Pasqualino: ø.
Mortillaro: ø.
Biundi: ø.
Traina: ø.
Macaluso Storaci: ø.
VS: cirritu1.
0.8 CTLIO: cerreto.
0.9 Roberta Romeo 10.06.2023.
ISSN 2975-111X
1 Bosco di cerri; cerreto.

[1] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 69a: cherritu locu di cherri cerretum.