distimpiratu agg.
0.1 distinperatu, distinpiratu.
0.2 V. distimpirari.
0.5

0.8 AScobar: ø.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ø.
Pasqualino: ø.
Mortillaro: distimpiratu.
Biundi: ø.
Traina: ø.
Macaluso Storaci: ø.
VS: ø.
0.8 CTLIO: distemperato.
0.9 Salvatore Arcidiacono 31.03.2023.
ISSN 2975-111X
1 [Vet.] [Masc.] Affetto da dissenteria (detto del cavallo).

[1] MascalciaR1XVF - Tratt. di mascalcia, ms. Ricc., volg. Ruffo e Ierocle, [I.17] Lu cavallu distinpiratu oy disintoria <.xvij.>: Lu cavallu distinpiratu oy disintoria <.xvij.>.

[2] MascalciaR1XVF - Tratt. di mascalcia, ms. Ricc., volg. Ruffo e Ierocle, [I.17] Lu cavallu distinpiratu oy disintoria <.xvij.>-1: Lu cavallu distinperatu oy a disinteria pervenutu, si esti vitranu, si cura in kistu modu: 2. /c. 16r/ cochi la scorcha di lu granatu in lu achitu et aqua, <fala> in forma di pigloli di la galla pistata cum achitu misitata, dàli kissi pigloli et di la predicta aiqua di li granati et dàli frumentu stringunli stricatu cum li manu.