centuriunatu s.m.
0.1 centuriunatu.
0.2 Lat. centurionatus.
0.4 Att. solo in ValMaxXIVU - Accursu di Cremona, Valeriu Maximu, ms. A.
Cit. tutte le occorrenze.
0.5

0.8 AScobar: ø.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ø.
Pasqualino: ø.
Mortillaro: ø.
Biundi: ø.
Traina: ø.
Macaluso Storaci: ø.
VS: ø.
0.8 CTLIO: centurionato.
0.9 Rossella Mosti 24.07.2024.
ISSN 2975-111X
1 [Milit.] Grado di centurione.

[1] ValMaxXIVU - Accursu di Cremona, Valeriu Maximu, ms. A, [III, 2, 23], vol. 1, pag. 112.5: Grandi fusti per ben combatiri, ma tu fusti mayuri per la memoria di la disciplina di cavaleri. Adonca da lu bonu estimaturi di virtuti cussì li toy ben fatti commu li toy paroli foru ameritati di hunuri di centuriunatu. || Cfr. Val. Max., III, 2, 23: «Itaque ab optimo virtutis aestimatore cum facta tum etiam verba tua centurionatus honore donata sunt».

[2] ValMaxXIVU - Accursu di Cremona, Valeriu Maximu, ms. A, [IV, 1, 2], vol. 1, pag. 148.9: Eciandeu fici [[scil. Publio Valerio]] una ligi per li conpagnuni di lu centuriunatu que nullu officiali fussi usanti di batiri oy di aucidiri nullu citadinu et in tali guisa issu amancau lu sou imperiu per tali que la condiciuni di la citati fussi plù franca. || Cfr. Val. Max., IV, 1, 1: «Legem etiam comitiis centuriatis tulit, ne quis magistratus civem Romanum adversus provocationem verberare aut necare vellet».