talpa s.f.
0.1 talpa.
0.2 Lat. talpam (DELI2 s.v. talpa).
0.4 Att. unica.
0.5

0.8 AScobar: ø.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: talpa.
Vinci: talpa.
Pasqualino: talpa.
Mortillaro: talpa.
Biundi: talpa.
Traina: talpatarpa.
Macaluso Storaci: ø.
VS: tàippa, tappa7, tarpa, ṭṛappa3.
0.8 CTLIO: talpa.
0.9 Salvatore Cammisuli 14.03.2025.
ISSN 2975-111X
1 [Zool.] Talpa (nell'unico es., in una similitudine).

[1] VitiiVirtutiXIVB - Libru di li vitii et di li virtuti, [40], pag. 32.2: Invidia est matri di la morti, kì per la invidia di lu diavulu intrau la morti in lu mundu. Quistu est lu peccatu ki plui a drictu fa risemblari lu diavulu suo patri, kì lu diavulu non ha odiu eceptu lu beni di altrui, et non ama si non lu mali di altrui: cusì fa lu invidiosu, ki non [po] vidiri lu beni altrui, cusì comu la talarita oi la talpa non [po] vidiri la claritati di lu suli.