0.1 | palati, palatu. |
0.2 | Lat. palatum (DELI2 s.v. palato1). |
0.4 | Cit. tutte le occorrenze. |
0.5 |
|
0.8 A | Scobar: ø. Valla: ø. |
0.8 B | Del Bono: palatu. Vinci: palatu. Pasqualino: palatu. Mortillaro: palatu. Biundi: palatu. Traina: palatu. Macaluso Storaci: palatu. VS: bbalatu, palatu. |
0.8 C | TLIO: palato1. |
0.9 |
Giuseppe ZappalĂ 31.10.2023. ISSN 2975-111X |
[1] VitiiVirtutiXIVB - Libru di li vitii et di li virtuti, [57], pag. 65.31: Lu quintu ramu di la curiositati di li gittoni est ki non pensanu si non a delectationi di li suoi palati; quilli sunu propriamenti gittuni, ki non dimandanu si non li dilecti di la gula.
[2] VitiiVirtutiXIVB - Libru di li vitii et di li virtuti, [57], pag. 66.8: Et cui porria ricontari ki curiositati illi mittinu azò ki li luru vidandi sianu beni apparichati et çascaduna a lu suo drictu sapuri, et comu illi possanu diversi imbandisuni et divisati sapuri per li suoi palati haviri dilectu?
[3] EpistulaEustXVS - Epistula di misser sanctu Iheronimu ad Eustochiu, CAPITULO VI, pag. 38.7: «La lingua di lu parvulu chi allattava, per la siti et per lu defettu di lu latti chi la matri non havia, si accostava a lu palatu; et li parvoli affamati et afflitti dimandavanu di lu pani, et non era nullu chi chi·ndi dassi».
[1] MascalciaCrSpXIVP - Tratt. di mascalcia, ms. CrSp, volg. Ruffo, Remediu, pag. 588.21: E si lu palatu di lu cavallu sirà unflatu, aperta in prima la bucca com'eu dissi, fendi lu palatu cun la lanceta beni puntuta pir longu, e poi frica la firita di lu palatu, cun sali non pistatu, fortimenti; pir li predicti cosi guar<i>rà.