VSM - Vocabolario del Siciliano Medievale
http://artesia.unict.it/vsm
chiraulu s.m.
0.1 | ceraulu, cheraulo, chiraulu, chiraulus; f cheraudu, chiraudu. | ||||||||||||
0.2 | Grecismo lat. ceraulam ‘suonatore di corno’ (VSES s.v. ciráulu). || Relativamente alle forme chiraudu e cheraudu, cit. in Scobar, Varvaro ipotizza dubitativamente «che siano tracce di un’influenza della famiglia gallorom.». | ||||||||||||
0.3 | EneasXIVF - Angilu di Capua, Istoria di Eneas: 1. | ||||||||||||
0.4 | Cit. tutte le occorrenze. | ||||||||||||
0.5 | |||||||||||||
0.7 | 1 Incantatore di serpenti, cui si attribuiva la capacità di guarire dai morsi da essi provocati. | ||||||||||||
0.8 A | Scobar: cheraulu, chiraudu oi cheraudu. Valla: ø. | ||||||||||||
0.8 B | Del Bono: ø. Vinci: ciraulu*. Pasqualino: ciraulu*. Mortillaro: ciraulu*. Biundi: ciraulu*. Traina: ciraulu*. Macaluso Storaci: ciaraulu. VS: ciaraulu, ciaràvulu*, ciraulu, ciràvulu e ciràvuru. | ||||||||||||
0.8 C | TLIO: ceraulo. | ||||||||||||
0.9 |
Rossella Mosti 28.01.2022. ISSN 2975-111X |
[1] EneasXIVF - Angilu di Capua, Istoria di Eneas, [SEPTIMU LIBRU], pag. 142.20: Illocu vinni unu ki avia nomu Ayder, lu quali era bonu chiraulu et saviu incantaturi di serpenti et sanava li loru punturi...
[2] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 167v, pag. 47.9: Marsus a um, idest incantans vel domans serpentes, qui vulgariter dicitur chiraulus.
[3] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 191v, pag. 47.11: Offiulcus ci... serpentinus, vel custos serpentium, qui dicitur chiraulus.
[4] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 205r, pag. 47.13: Psillus lli, idest medicus contra venenum, qui dicitur chiraulus et ponitur pro omni medico.
[5] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 225r, pag. 47.15: Psillus a um... sepe ponitur pro medico qui ve<ne>na infirmitatum tollit pericia sua, vel pro cheraulo, qui venena tollit.
[6] ConquestaXIVRT - Simuni da Lentini, La Conquesta di Sichilia, CAPITULU XV, pag. 68.5: Eu criyu beni chi unu chiraulu curaria sucandu killu tossicu fridu, vininosu et dotusu, sencza furnu.
[7] Angilu di Capua, Istoria di Eneas, ms. B, 7.79: Illocu vinni uno chi avi nomu Ayder, lo quali era bonu ceraulu et savio ingannatori de serpenti et sanava li loro puncturi...
[8] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 71b: chiraudu oi cheraudu psyllus, marsus.