VSM - Vocabolario del Siciliano Medievale

http://artesia.unict.it/vsm


[ Visualizzazione standard - Elenco voci - Copia voce ]

chiraulu s.m.

0.1 ceraulu, cheraulo, chiraulu, chiraulus; f cheraudu, chiraudu.
0.2 Grecismo lat. ceraulam ‘suonatore di corno’ (VSES s.v. ciráulu). || Relativamente alle forme chiraudu e cheraudu, cit. in Scobar, Varvaro ipotizza dubitativamente «che siano tracce di un’influenza della famiglia gallorom.».
0.3 EneasXIVF - Angilu di Capua, Istoria di Eneas: 1.
0.4 Cit. tutte le occorrenze.
0.5
0.7 1 Incantatore di serpenti, cui si attribuiva la capacità di guarire dai morsi da essi provocati.
0.8 AScobar: cheraulu, chiraudu oi cheraudu.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ciraulu*.
Pasqualino: ciraulu*.
Mortillaro: ciraulu*.
Biundi: ciraulu*.
Traina: ciraulu*.
Macaluso Storaci: ciaraulu.
VS: ciaraulu, ciaràvulu*, ciraulu, ciràvulu e ciràvuru.
0.8 CTLIO: ceraulo.
0.9 Rossella Mosti 28.01.2022.
ISSN 2975-111X

1 Incantatore di serpenti, cui si attribuiva la capacità di guarire dai morsi da essi provocati.

[1] EneasXIVF - Angilu di Capua, Istoria di Eneas, [SEPTIMU LIBRU], pag. 142.20: Illocu vinni unu ki avia nomu Ayder, lu quali era bonu chiraulu et saviu incantaturi di serpenti et sanava li loru punturi...

[2] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 167v, pag. 47.9: Marsus a um, idest incantans vel domans serpentes, qui vulgariter dicitur chiraulus.

[3] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 191v, pag. 47.11: Offiulcus ci... serpentinus, vel custos serpentium, qui dicitur chiraulus.

[4] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 205r, pag. 47.13: Psillus lli, idest medicus contra venenum, qui dicitur chiraulus et ponitur pro omni medico.

[5] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 225r, pag. 47.15: Psillus a um... sepe ponitur pro medico qui ve<ne>na infirmitatum tollit pericia sua, vel pro cheraulo, qui venena tollit.

[6] ConquestaXIVRT - Simuni da Lentini, La Conquesta di Sichilia, CAPITULU XV, pag. 68.5: Eu criyu beni chi unu chiraulu curaria sucandu killu tossicu fridu, vininosu et dotusu, sencza furnu.

[7] Angilu di Capua, Istoria di Eneas, ms. B, 7.79: Illocu vinni uno chi avi nomu Ayder, lo quali era bonu ceraulu et savio ingannatori de serpenti et sanava li loro puncturi...

[8] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 71b: chiraudu oi cheraudu psyllus, marsus.